สุนทรี เวชานนท์ เป็นนักร้องเพลงโฟล์คซองคำเมืองคู่กับ จรัล มโนเพ็ชร มีชื่อเสียงจากเพลงสาวเชียงใหม่ ล่องแม่ปิง มะเมียะ น้อยไจยา "บทเพลงคือบทกวี ที่ผู้ประพันธ์เพลง กลั่นแล้ว เคี่ยวแล้ว จึงบรรจงใส่ melody คัดสรรคนขับร้องเพื่อถ่ายทอดสู่สาธารณะ บทเพลงคือพลัง บางครั้งคนร้องและผู้ประพันธ์เพลงเองก็ใช้บทเพลงที่ขับขานกระตุ้นเตือนสติ ให้มองโลก มองสังคม ด้วยความอ่อนโยน แต่บางครั้งความห้าวหาญก็เกิดจากบทเพลงเช่นกัน พ่อเคยสอนว่า การร้องเพลงเหมือนการเล่านิทาน สอดคล้องกับบทเพลงบัลลาดในรูปแบบของคุณจรัล บทเพลงที่มีที่มาที่ไป บางบทเพลงก็น่าค้นหา มีนัยยะ ทิ้งความหมายให้ฉงน สุนทรีคงร้องเพลงจนกว่าจะหมดลม"